โดยวางหมวกไว้ข้างๆ และยกป้ายที่เขียนว่า " ผมตาบอดช่วยเหลือผมด้วย" ในหมวกใบนั้นมีเพียงเหรียญ อยู่นิดหน่อย มีชายคนหนึ่งเดินผ่านมา เขาหยิบมันออกจากกระเป๋าแล้วหย่อนลงในหมวก หลังจากนั้นชายคนนั้นก็หยิบป้ายขึ้นมา หมุนป้ายและเขียนคำบางคำลงไป เขาวางป้ายนั้นลงเพื่อให้คนที่ผ่านไปมาได้เห็น คำที่เขียนใหม่ ไม่นานนัก เหรียญในหมวกก็เริ่มเต็มมีคนจำนวนมากให้เงินเด็กตาบอดคนนั้น บ่ายวันนั้นเอง ชายคนนั้นกลับอีกครั้ง เพื่อมาดูว่าเด็กชายตาบอดเป็นอย่างไรบ้าง
เด็กตาบอดจำเสียงเดินของชายคนนั้นได้ จึงถามว่า : คุณคือคนที่เปลี่ยนคำพูดในป้ายของผมใช่ไหม คุณเขียนว่าอะไร ชายผู้นั้นบอกว่าฉันแค่เขียนความจริง ฉันเขียนในสิ่งที่คุณเขียนไว้แล้วแต่ในอีกรูปแบบหนึ่ง สิ่งที่ชายคนนั้นเขียนคือ " วันนี้เป็นวันที่สวยงาม แต่ฉันไม่สามารถมองเห็นมัน"
คุณคิดว่าข้อความป้ายครั้งแรก กับข้อความป้ายครั้งที่สองกล่าวถึงสิ่งเดียวกันหรือเปล่าแน่นอนป้ายทั้ง บอกผู้คนว่าเด็กเป็นคนตาบอด แต่ป้ายแรกบอกเพียงว่า ให้ผู้คนบริจาค เงินเพียงเล็กน้อยลงในหมวก ส่วนป้ายที่สองบอกว่า พวกเขาสามารถมีความสุขในวันที่สวยงามได้แต่เด็กชายคนนี้ไม่สามารถมีความสุขกับสิ่งนั้นได้ ้เพราะเขาตาบอดเราได้รับบทเรียนอย่างน้อยสองอย่างในเรื่องนี้
บทเรียนแรกคือ ขอให้คุณรู้สึกพอใจในสิ่งที่คุณมีเพราะยังมีคนอื่นที่มีน้อยกว่า จงช่วยเหลือผู้อื่นเท่าที่คุณที่สามารถจะช่วยได้
บทเรียนที่สองคือ มีความคิดสร้างสรรค์ มีความคิดใหม่ๆ คิดแง่บวกแค่คิดต่างจากคนอื่น และทุกอย่างย่อมมีสิ่งที่ดีกว่าอยู่เสมอ
ที่มา ธรรมจักรดอทเนต
